Üniversite yıllarında kara trenli yolculuklar yapardık, aynı yöne giden
arkadaşlarla beraber.
Üçyüzkilometre yolculuk için on saat demir rayların takırtısını dinlerdik,
pekte sevmediğimiz bir makam olmasına rağmen.
Kara tren bize o kadarcık yolu gurbet tadında yaşatırdı.
İnanmazdık bir gün yolların kısalacağına, tren bozulup sabahladığımız
ayaz kış gecelerinde.
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla