Ömrümce yürüdüm bitmedi yollar
Yılları önüme seriverdiler…
Ne kısaldı ne de dönemeç bitti
Uçurumlar bana selam verdiler…
Attığım adımı şaşırdım çok gün
İçimdeki korku bitmedi bir gün
Sonu geldi diye korkarak her gün
Her köşe başında selam verdiler…
En uzak mesafe gönüllereymiş
N’ola bir güzele gönül vereymiş
Bildim dediklerim hep ezbereymiş
Gönüller ömür’e selam verdiler…
Yarlardan atladık bir tutam ota
Yol aldıkça gayret geldi kırata
Ömrümüzü çalıp gitti adeta
Sonunda yollara selam verdiler…
Kimi âşıkları o kavuşturdu
Kimini gurbete o savuşturdu
Köyleri ayırıp o dövüştürdü
Yolun bu tarafı selam verdiler…
Dünyayı kısalttı, küçüldü ara
İnsan sıkıldıkça düştü yollara
Hele Mevla “yürü” derse kullara
O farzla ayaklar selam verdiler…
Her şey yolculukla başlamıyor mu?
Yolun sır kısmıdır insan doğumu
Herkesler yaşar da gelir ölümü
Musalla taşları selam verdiler…
Yolların en sonu sırat tır, sırat
Sıratı kolayca geçmektir murat
Yollar biter diye yapılan inat
İnsanın sonuna selam verdiler…
14.06.2007
Necati ŞİMŞEK
Ankara
Kayıt Tarihi : 26.7.2012 21:13:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!