Yollar Şiiri - Emin Zeybek

Kimi vuslata çıkar, bir bahtiyarlıktır sonu,
Kimi boşluğa akar, tüketir tüm umudu,
Bazen de sonsuzluğun, kanıksanmış öz yurdu,
Kaderin aynasında, bitmez çizgidir yollar.

Zaman hızla geçerken, yürüdüğümüz yolda,
Bir çıkmaz başlamıştır, döndüğümüz her kolda,
Umudu tüketiriz, vardığımız her sonda,
Bir hayat türküsüdür, sonu gelmeyen yollar,

Bir an duraksadın mı, geriden gelen geçer,
Gözlerimiz yorgundur, çöllerde serap seçer,
Suskun bakışlarımız, bir ömrü böyle içer,
Yaşamın törpüsüdür, mahşerin başı yollar.

22.05.2007 BURSA

İlk ışıkları vurur, seher vakti güneşin,
Tek başına yürürsün, yoktur yanında eşin,
Sana yansımasıdır, gördüğün keşmekeşin,
Nice belirsiz sona, uzayıp gider yollar.

Sahipsizdir kaldırım, kimsesiz koyar yollar,
Siyah-beyaz hayalin, hüznünü boyar yollar,
Üşürken duyguların, ruhunu soyar yollar,
Her dönemeç macera, insanı yorar yollar.

Yollar! Hiç bitmeyen maceraların, sessiz tanığı,
Yollar! Günaha açık kapıların, esir sanığı,
Yollar! Gönüle düşen ateşlerin, mutlak yanığı,
Yürüdükçe yaksa da, umudu bitmez yollar…..

29.05.2007 BURSA