Yollar Şiiri - Mehmet Erdem 2

Yollar

Hani yolculuklara çıkılır,
Uzun yolculuklara,
Hani yavaş yavaş akşam iner,
Dağlar ovalar seçilmez olur,
Ağaçların yollara düşen gölgeleri karartıya dönüşür.
Sonra
Uzaklarda yanıp sönen ışıklar belirir,
Özlemler kabarır, gözler uzaklara savrulur.
Ve öyle bir an gelir ki
İçimizdeki yangını gizleyemeyiz artık,
Her şey film şeridi gibi akar durur.

Hani yolculuklara çıkılır,
Uzun yolculuklara,
Hani yavaş yavaş akşam iner,
Karşı kıyıda, ışıklar bir bir yanar.
Sonra,
Uzaklardaki sevgiliyi yanımıza alırız,
En masum en ürkek halimizle
Yüzümüze tatlı bir tebessüm ilişir,
Sevgiler kanatlanır, Kokular birbirine karışır,
Ve öyle bir an gelir ki
İçimizdeki sevinci gizleyemeyiz artık,
Her şey mutluluk dalgasında döner durur.

Hani yolculuklara çıkılır
Uzun yolculuklara
Hani her şey yanımızdan kayıp gider
Anılar mahzunlaşır, gözler yollarda gezinir.
Sonra
Uyku göz kapaklarına iner,
Yolculuğa düşlerde devam edilir,

Ağır ağır bir vapur geçer, seviniriz.
Çakmak çakmak ışıkları yanar durur.
Arkasından köpükler bırakarak.

Soğuk bir rüzgâr eser, ürpeririz,
Yüreğimizin sahiline dalgalar vurur
Arkasından yağmurlar bırakarak.

Hani yolculuklara çıkılır
Uzun yolculuklara
Kimselerin bilmediği, bilinmeyen yerlere..