Yollar Şiiri - Abdullah Takım

Tükenince umutlar,hep yollara bakarım.
Yakacaksa ateşi, bir kalemde yakarım.

Alın götürün beni, nereye giderseniz,
Irmaklarla çağlarım, sonu olsa da deniz.

Sırdaş olurum size, sızarım gönüllere
Sizi yalnız bırakmam,gitseniz yadellere.

Size bir sır demiştim,ellerle paylaşmayın,
Hakk’a dava ederim,haddinizi aşmayın.

Kavuşturun anneyi bekleyen yavrusuna,
Meleyen biri varsa,ulaştır kuzusuna.

Alırsan mutlu haber,tez gönder sevgiliye.
Dikkat et gücenmesin,sunarken dost eliyle.

Yükün kara haberse,götürürken ağır ol,
Çok da zorda kalırsan,görünme hemen kaybol.

Neyi taşıyorsanız,farklı taşıyın biraz,
Öleni yavaş,müjdeyi tez,mahkumu da fark etmez.

Görür isen kenarda boynu bükük birini,
Bir daha yıkılmasın,iptal et seferini.

Kavuşunca gül açıp,ayrılırken soldunuz,
Ne yaparsanız yapın,hep suçlu siz oldunuz.

Kimse size mal etmez,beyhude uğraştınız,
Bu kadar dağı taşı,boşuna mı aştınız.

Nice bilinmezleri saklarken bağrınızda,
Siz yine de üzmeyin,kalsın boğazınızda.

Nankör sözünü bilmez,siz o lafa kanmayın,
Vefasız olsak bile,ortada bırakmayın.

Analar bekleyedursun,sizden gelen haberi,
Nasıl götürdüyseniz,öyle getirin geri.

İki kötü haberden,en az üzeni seçin,
Eğer üzecekseniz,yanımdan hızlı geçin,

Hüznümü alın benden,savurun dört bir yana,
Heba olan ömrümü,geri getirin bana.

Bilemedim ne bekler,ömür denilen yolda,
Sizi de kendim gibi, zora soktum sonunda.

Kalanları arama, gelenin hepsi döndü.
Yolcu yolunda gerek, bana da yol göründü.

Yollar, bir nefeste zirveye çıkan yollar.
Yollar, uçsuz-bucaksız, sonu olmayan yollar.

Yollar, bizimle söyler,hep mutluluk türküsü.
Ağlarken bizi dinler, sessiz sedasız yollar.