Yollar Şiiri - Mustafa Yaralı

Beşikten başlayıp ölüme doğru,
Yollar var meçhulde,bilinmez yollar.
Bazen fırtınalı,bazen dupduru,
Yollar var nasıldır,sorulmaz yollar.

Dorukları aşıp geçitler veren,
Yeni ufuklara uzanıp giden.
Gözlerden süzülüp, gönüle giren,
Yollar var hududu çizilmez yollar.

Kimi yol incecik upuzun köprü,
Altında kaynıyor ateşten tortu.
Dört bir yanı kabus,ötesi korku,
Yollar var kolayca geçilmez yollar.

Güllerle süslenmiş gizli bir tuzak,
Kayarak düşmede,binlerce ayak.
İhanete açık, vefâya uzak,
Yollar var izleri silinmez yollar.

Hak,hukuk,adalet,vicdandan geçen.
Bir sevdâ uğruna zindanı içen.
İnsanda başlayıp insanda biten,
Yollar var gönülde,erilmez yollar.

Hüzünle anılan hatıralarda.
Gurbete uzanan karlı dağlarda.
İnsan oğlu, geri dönmek umar da,
Yollar var geriye,dönülmez yollar.

Meçhulde başlayan sırlarla dolan,
Biçimsiz,şekilsiz,boyutsuz olan,
Gönül kafesinde boyutsuz kalan,
Yollar var bu gözle,görünmez yollar.

Kavşakta birleşip ayrılan yollar.
İnişli çıkışlı kıvrılan yollar.
Sisli ufuklarda kaybolan yollar,
Yollar var hududu bulunmaz yollar.

10.06.1988