Yollar Şiiri - Yorumlar

İçimizi, dışımızı, yaşadıklarımızı getiren, götüren, bizi sevgilisiz, dostsuz, arkadaşsız bırakan yollar, yürüdükçe kaybeder miyiz, kazanır mıyız? Boşluklarımızı dolduran mısın, yoksa bizlere tek armağan mısın? Eksikliğin ihtiyaç olur, kayıp olur, gitmeleri getiren sen olsan da, sensizliği düşünemem. Gecenin yarısından sabaha uzanan, sokaklardan kar serpiştiren dağları bulan, mezarlıktan geçerken korku salan, âşıklar yürüyünce zevk olan, buluşmalarda kalp çarpıntılarına mekan olan, ince rüzgarları karlı akşamlara savuran, yaz güneşinde kor gibi kavrulan yollar, ne ayak sesleri yükselir ne tekerlekler döner üstünde, dünyanın gamını kederini taşırsın, bir gün yol olma da tüm gözler şaşırsın. Neden mi; çünkü gitmeler biter diyeceğim ama sen gelenleri de getirensin, yerine göre aşkları da bitirensin. Sen büyülü bir dünyasın. Sen yaşadığım sokaksın, caddesin adın üstünde yolsun. Kilometresin, uzaklıksın, yakınlıksın, bir sigara içimi, ya da günler boyu gidilensin. Kapıların önüne getirensin. Kışları karla dolan, ilkbaharda ıslanan, yazları ateşlenip yanan, hazanlarda yaprak dolansın. Hangi yöne desem gidilensin. Ardından bakılansın, arabalar ardından sular dökülensin, adına türküler yakılansın. Girilmez levhaları çakılansın. Bitmez tükenmezsin, yokuşsun, inişsin. Kaçışların ortağısın. Sen ülkelerin ağısın. Sen demirsin, sen karasın, sen denizsin, sen havasın, seni içime çekmek geliyor.

Sen kaybedilensin, kader mahkûmları seni hep kaybeder, o insanlar ki yaşam boyu hep derbeder. Rengi yoluna can verilen gözsün, sen sevdalara uzanan özsün. Hayatın film şeritleri geçer üzerinden, üzerindeki çukurluklar, tümsekler ondan mıdır bilinmez. Sırları taşısan da sesin çıkmaz, tüm ağırlıklar üstünden geçse de bilirim bıkmaz, yaşlar birikse de bir damla akmaz, sen yolsun, sen gidilensin, sen ırakları yakın edensin. Zamanın önünde savrulan kuru bir yapraksın.