Yoldaşının İlk Şiiri

Yıpratır rüzgar deprem sarsar zaman gelip geçer
Diner fırtına üzme kendini artık sakın üzme sen
Kabuk tutar kanlı her yara demiştim ya sana ben
Bahar yağmurunu gözlerinin rengindeki toprak içer
Ne mavi denizlerin sığ artık ne de bulanık ufkun dar
Yalnız değilsin bu zorlu kavgada artık bir yoldaşın var

Engebeli ve sarp yollar ürkütmesin seni bundan sonra
Karanlık çekip gidecek sana korkuyu göstermeyecek
Cıvıl cıvıl kuşlar yedi renkli çiçekler ardın sıra olacak
Meydan okuyacak umutlu şiirlerin acımasız zamana
Yakamaz canını gözlerini ıslatamaz seni üzemez acılar
Doğdu asla batmayacak güneşin artık bir yoldaşın var

Ağlamaklı çaldı sazlar bedel ödedin ya hep bitti işte
Dişinle tırnağınla direndiğin şimdiye dek boşa değil
Bir daha dolmayacak o gözlerini ne olur son kez sil
Her acının tatlısı var demiştim geliş var her gidişte
Kaybettiğin ne olduysa bundan böyle hepsi hepsi kar
Kazanılmaz bir zaferin olmaz artık bir yoldaşın var

Her şehir yolunu bulup sana ulaşacak serilecek önüne
Işıkları caddelerin seni aydınlatmak için parlayacak
Ay gece korkma diye sabaha dek seni aydınlatacak
Şehirlerin ışık ışık sevenlerin gül serecek ömrüne
Seni ısıtmak için doğacak güneş serinletecek rüzgar
Soğuk karanlıklara veda et çünkü artık bir yoldaşın var

Dalıp gittiğin denizin her dalgası senin bundan böyle
Kirpiklerinin serin gölgesine bile değemez ayrılıklar
Yorgun düşmüş saçların nice soğuk rüzgarlar saklar
Gecenin sabaha ermesinden aydınlık şey var mı söyle
Adım adım senin senin şafağı atan dünya diyar diyar
Bitmez sandığın kara gecen bitti artık bir yoldaşın var

Sesin dirense de yorgun düşmüşsün savaşmaktan
Elaya bezenmiş toprağa çalan kahverengi gözlerin
Aç susuz kalmış direniyor yine de saf gülüşlerin
Direnmen boşa değildi kendine aştığın engellere inan
Sana su vermek için yolunda çağlayacak her pınar
Yaralısın evet ama bitti bak artık bir yoldaşın var

Tedirgin ellerinle yırt geçmişin hüzünlü sayfalarını
Yeni ördüğün ömrün saçlarından uzun güzel olsun
Seninle atacak kalbi pencerenden eksilmeyecek kuşun
Geçmişin fırtınasından kalan sevinciyle sar yarını
Kışını es geç bundan böyle dört mevsimin serin bahar
Yeşersin hislerin çünkü artık senin bir yoldaşın var

Evet artık bir yoldaşın var savruladursun hüzünlü kar
Yeşerecek fıstık yeşili yaprağıyla her dut her çınar
Yüreğe işleyen dert yok bahçende sönmeyecek ışıklar
Ne baş başa kalıp kederle yarım yamak bir intihar
Ne yüreğindeki kör mahpustan inatçı sonuçsuz firar
Gözlerinle özgürleştikçe çekip gider hüzün apar topar
O gözlerin toprağına göm onu üstü çiçekli boş mezar
Çünkü artık sonsuza dek sonsuza dek bir yoldaşın var