Yoldaş Nazım Şiiri - Şair Şahin Karaman

Akarsuyun başında
Bir çınar ve sen
Yüzdürdün yüreğinde
Hayata dair ne varsa.

Sakıncalıydın
Bir ağaç gibi tek ve hür
Ve bir orman gibi kardeşçesine…
Oysa!
Bir dağ gibi sarsılıyordu
Göğsündeki o koca volkan
Alev alev yanarken Anadolu...

Kim anlatabilmiş
Kağnı arabasını,
Yurdumun çilekeş anasını
Ve yağız civan atlıları
Senin kadar kim?

Belki Prag, belki Moskova’da
Ve belki de Volga Irmağı’nın kıyısında
Güzel Vera’nın kollarında
Ve Edirne’den Kars’a
Çarpıyordu
Gurbet emekçisi hasret dolu yüreğin.

Sen, güzel yarınların ustası,
Sen, aydınlık bir dünyanın
Yansıyan saf aynası,
Ve Nuh’un gemisinden uçurulmuş
Barış güvercini…

Şimdi başucuna konan
Şahin’lerin bile
Yürekleri çarpar senin mısralarında,
Ve huzurla uyu toprağın avuçlarında
Ey! Deniz gözlü koca yoldaş,
Gönlü dağdan yüce yoldaş...