Yoldaki Şiiri - Şair Toprakaydemir

bir ufak çıkın
bir yorgun at
çıktı handan ve elbette ona pusula öngörülmedi

çok kalmadı birazdan eriyecek kıpkırmızı susan sokak
kayalık ardı kıpırtıları başlayacak

umarsız ve kuru dudakları tuzlu ayazlı bir yolcu
su üzerinden bakıyor yanık yüzüne
anlayamıyor taşıdığı mısrayı henüz

sürüngenler dişliler ve leziz zehirli orman bitkileri
yapraklar arasına takılı içlenişler
tehdit parmağı gibi salınan küçük ağaçlar
ve uykusu alınmış birinin sancıyan ayakları

yalnızca gitmesi gerektiğini biliyordu
yangınlı kulübeler arasından
kargaşa limanlarından geçti
toprak kaplarda bulamaç yedi
ateşler içinde yattı deli düşler gördü

yalnızca gitmesi gerektiğini biliyordu
varışı ya da yolda ölüşü anlıyordu yalnız
bunu söylüyordu ona
sabahın yüreklendiren sarışınlığı
ve gecenin koyu ve meşaleli gözleri