Yoldaki kahveden Şiiri - Mahmut Gazi Şimşek

Yola gitmek için; yolda otobüs beklerken
Yolumuz, tembelhaneye vardı, sabah erken

Sürgünün kahvesinde, Ahraza komşu düştük
Elimizi tercüman edip biraz konuştuk

Ahraz, dert yanıyordu; bu milletin halinden
Bunların işi yok mu? ... Ayrılmazlar oyundan

Bir çay verdik ahraza, olduysa bizden razı
Hatırını almaya çalıştık, dua ve niyazı

İçeri girer gördüm, bir yaşlı ihtiyarı
Dedim: keşke gelip yanıma otursa bari

Kürkünün üstünde bin bir yamanın resmi var
Yüzünde, tarih çizgilerinin izleri var

Kamburu fırlamış; sanki dünya omzunda
Oda geldi: oturdu, üçkâğıt masasında

Masada: kız, papaz, şeytan amelesi vardı
Kavilde: bir çorba, birde avanesi vardı

Oradaki birine, bakınarak; seslendi
Uyun manzarasına; dalıverip üslendi

Düşündüm ki: bu ihtiyar, bu işte neciydi
Tarihin cilvelerini, unutmuş gibiydi

Küffar: gökte halay çekiyor, uzayda, ayda
Milletim: merak salmış, oyundan bekler fayda

Şerefi zara vermiş: şan yok ki, umurunda
Arlanmak, şöyle dursun; çekinmez kusurunda

Dünyanın: ufkunda, milletimin imzası var
İmzayı, silmek için! Düşmanın hilesi var
Bütün suç omzunda: çağın katilleri var

Çağ, aleyhindeyken; zamanı kumara verme
İlim elindeyken; sırrını küffara verme

Gülü, düşmana verip; kendin, diken yolma
Ateş bacayı sarmış, hala! Serseri olma
Hal böyleyken; Milletim! Sakın seyirci kalma