Yolda yürürken oldu… Şiiri - Ahmet Elmalı

İnsanlar durdu, insanlar koştu
Bir araba döndü köşe başını
Bir küçük köpek kedi kovaladı telaşlıca
Çocuklar kaçtılar şekerciden

Yolda yürürken oldu
Bir erik tanesi yuvarlandı amcanın filesinden
Ağzında sakız eli belinde yaşlı teyzenin
Harita yüzlü kocaman ağızlı nayloncu
Üç tane güverinden yerdeki kırıntıya sorti

Yolda yürürken oldu
Birden hayat durdu gözlerimde
İçim çekilir gibi oldu, kanım dondu
Gözlerimin önü buğulandı, hayalimde sokak
Dizlerim taşımaz oldu vücudumu, çöktüm

Yolda yürürken oldu
İlk defa koşmak, yaşamak isdedim delice
Düşündüm düşüncelerimin hissettirdiklerini
Çevremde üç-beş meraklı göz
Yerdeki beni seyrediyor sokulmadan

Yolda yürürken oldu
Göz pınarlarım yokoldu, kapakları ağırlaştı
Somutlaştım bir nesne gibi sere serpe
Somurttu yaşamım, mazimi gördüm en son
Düşüncelerim durdu, benliğim yokoldu

Yolda yürürken oldu...