Yolda Sabit Kal Şiiri - Mehmet Sedat Kurt

“Bize bu dergâhlarda Yunus olmayı sundular da biz hep
Molla Kasım’lığı seçtik dervişim…”

Nefsimize uyduk, kaçtık, tembellik ettik.
Büyükleri dinlemedik.
Olan bize oldu.
Geri kaldık.
Sonra kendimizi toparladık lakin geç oldu.
Acı tecrübelerimiz oldu.
Tabi batıl sözcüler hep yanlış sözler söyledi, yolumuzdan
çevirmek isteyenler oldu, ama biz yolumuzda sabit kalmayı
tercih ettik.
Sınav olduk, sevdiklerimizden de.
Yakın çevremize bile dert anlatamadığımız zamanlar oldu.
Yorulduk bazen.
Fakat yılmadık, sabrettik.
Yolumuzdan ve davamızdan vazgeçmedik.

“Yol, çizgi, istikamet…
Bunlar mühim şeyler…”

Kur'an ve Sünnet yolundan, peygamberin ve Allah’ın veli
kullarının yolundan, âşıkların yolundan ayrılmadık.
Biliyorduk, yürümek gerek bu yolda…
Sabit kalmak gerek!
Bedel ödemek gerek…
Çizgiden sapmamak, dosdoğru olmak gerek…
Sınanmak, acı çekmek gerek bu yolda…
Biz bu yolun bedelini ödedik.
Ödeyeceğimiz başka bedellere de hazırladık kendimizi…
Rehavete kapılmadan!
Yılmadan, yıkılmadan…