Yolda Dökülen Sancılar Şiiri - Atilla Güler

-1-

ıramış yolların
yakına durduğundan habersiz
görmeden kimse
ve bilmeden geldiğimi
aşıyor saatler

ezerken içimi
yılan gibi kıvrılan yollar
nedensiz
düne dönüyor güneş yönünü

gün gibi emin
aşikar dün gibi
ve berrak her şey sanki
suya düşen son anın ışığı gibi

patlıyor bombalar yürekte
birbiri ardına
fısıldıyor olmayacağını fırtınalar
…alaycı
yıkılmış harabeler arasında

-2-

endişeli düşler
deliren sisler içindeki
yarın kadar
dumanlara karışmış
bir sigara daha soluğumda
duman duman

akıp giden sağ yanımda
başı dumanlı dağlar
dereler ovalar evler
hırçın denizlerin
kıyıları dövdüğü dalgaların sesiyle
sol yanımda geziniyor koyu mavi

bitmiyor yol
bitemiyor

-3-

gündüz başlayan
macerasında yolun
gece de sürer efsanesi
yarasalar uçuşlarda
kör kanat çırpışları

bir türkü çalar sabaha güneş
tıkanmış kulaklarda bayram havası
sessizce kalkar uyuyan güzel
günü giyer üzerine…mahmur

-4-

yüreği yitik köyün
kavalsız çobanı düşmüş yollara
uyurgezer bir sen sonrası nöbetin devrinde
son koyundan başladı kurt
sürüyü yemeye
başı önünde giderken
dipsiz kuyunun bitmeyen derinine

iti anmadı dil
ama hazırdı çomak elinde
her gelen iyi olmuyor
adını andıktan sonra belirdiğinde

kıran kırana bir bekleyiş öncesinde
paranoya saatlerinde gezindi düşünce

-5-

erken ötsün horozlar geldiğimi
erken canlansın şehir yeni günde
yol ırak
yol yakın
vuslat nerede

bu yalnızlık artık bitse mi

bak gözlerime
ve itiraf et
beni hâlâ sevdiğini
“öyle mi? ”

bu yol
senden ötürü
ayağıma prangalarla zincirli

bitmiyor yol
bitemiyor

15/19.07.2006
Atilla Güler