Yolda bulunanlarla ilgili..

"Ankara sana kalsın
Düşüncen böyle olmalı"

Senelerdir karaya salladığım demiri çekmedim belki döner gelirsin umudu
sen işte
kanıma canıma işleyen
aşk umudu

Ankara kalsın bana
bozkırlarıyla
kum ve taş ocaklarıyla
gövdesi paslanmış bir gemi gibiyim artık
adımı unuttum

Ne yapacağım ey avuçlarının teri sinmiş
avuçlarımı
bazen kalakalıyorum bir parkın ortasında
avuçlarını izliyorum avuçlarımda
bir iz süren köpek gibi ya ölünü ya dirini
arıyorum
çocukların sesleri çığlıkları ortasında
şaşkın...kendimi bile tanımyorum

Bir yerlerde yaşadığın yetiyordu bana
ama bir yerlerde öldüğün
ölümümdür
Çekerim o demiri
gömerim kendimi boz kıra...