Yolcuyum 2 Şiiri - Alper Er

Sevgisiz bir geceydi
umutlarım tükenmiş
nefesim körelmişti
tetiğimi çekmiştim
az kalsın ölecektim
Bir aydınlıkla geldin nefesimi getirdin
ve yaşama sevincimi
öylesine değiştim
yollarım kaldı aynı
Sebepsiz aydınlandıuzaktaki karartı
ağlamamdaki sebep üzüntüm değildi
gözyaşlarım damlarken neşeliydi
umuttu ağlatan
ağlayan umutluydu..
bir o kadar mutluydu....
Sessiz sakin yürüdüm
Anladım
ben hala yolcuydum....