Yolculuktur Eylül Şiiri - Erkan Abi

En yüksek ovasında ülkemin,
Sert olur eylül rüzgarı.
İnsanı da çetindir ya buraların
Korkmamak elde mi bu rüzgardan?
Hele de ekin iyi bitmediyse o sene,
Vermediyse bire otuzunu, kırkını,
Yahut hiç umut vermiyorsa
Yamaları plastik çizmelerin kışa
Gel de dindir bakalım yüreklerdeki titremeyi,
Gel de renk kat bakalım gözlerdeki donukluğa...
...
Güneşin battığı yere doğru yürüyünce biraz
İçi ısınır insanın.
Yüzü önce gülücükle dolar,
Renk gelir göz bebeklerine, şavkır.
Sonra kafanı kaldırıp bakınca etrafa
izin vermez ufku görmene
Koca, kuru toprak rengi dağlar.
Bir toz bulutudur kaplamış etrafı
Yine bir umutsuzluk,
Yine firar isteyen bir duruş
İnsanların bedenlerinde.
...
Sonra batarken yakalamak gelir aklına,
Güneşi.
Koşarsın, delicesine;
Batıya, daha batıya doğru.
Zordur ya bu koşu,
Kimin umurunda!
İçin kıpır kıpır,
Bir umutla dolmuş.
Nefes alıp vermek marifetten
Boğulacak gibisin.
...
Geçince dağlar cumhuriyetini
Ve birazcık daha yaklaşınca güneşe akşamüstü,
Bir kalabadır etrafı alıyor.
Dağlardan kurtuldun ya,
Gel gör ki
Betonlar var etrafında, koca koca,
Bir tuğla, üzerinde bir tane daha...
Gözlerin ufku arıyor,
Ne mümkün görebilmek
Tek kızıl, soğuk tuğla kızıllığı etrafında.
...
Gözlere bakıyorsun,
Kalmamış doğan yerdeki donukluk.
Bir anlamsızlık almış yerini.
Unutmuş sanki insan
Eylül’ün hüznünü, korkusunu, umudunu, her şeyini...
...
Bu kez senin içinde bir korku,
Koşuyorsun,
Felaketten kaçarcasına.
Batıya ve bu kez çok daha batıya.
...
Çok yaklaştın güneşe,
Çoğu zaman gizleniyor siperinin arkasına ya,
Biliyorsun,
Nereden gelir, nereye gider.
Eninde sonunda çıkacak ortaya.
...
Kalabalıktan kaçıyordun en son,
Çılgınca,
Uğultular hâlâ kulaklarında.
Gittikçe artıyor.
Sen koşuyorsun, onlar artıyor.
Sen koşuyorsun, onlar artıyor.
Korkudan yumuyorsun gözlerini sımsıkı,
Dayanılmaz oluyor artık gürültü.
Haykırmak için
Susun, yeter diye,
Azarlamak için kalabalığı
Ufak, haylaz bir çocukmuşçasına,
Veya ağlanıp sızlanmak için
Çaresiz bir mağdur gibi,
Açıyorsun gözlerini...
İşte o an,
Gözbebeklerin yerlerinden fırlayacak.
İnanmak güç, gördüklerine...
Kitapları geliyor aklına Tanrı’nın,
Kalabalığı mahşer gününün
Tam karşında.
Ne yapmalı?
Bir buğu sonra gözlerinin önünde.
Bayılmamak için zor tutuyorsun kendini.
...
Tam Eylül’ü unutacakken,
Kaybedecekken kendini uzak topraklarda...
...
...