Yolculuklar Şiiri - Nazif Çavdar

Insan kendini bilir..
Erken gitmelerin acısına alışmış yürek,
Dayanır beklenenin gelmemesine, dönülmeyen gidişlere...
Yaşam geminin diregi kırılmış.
Kalmişsın okyanus ortasında
pusulasız dümensiz..
Çölde serap misali sığınacak toprak aramada,
güvenin sıcaklıgına hasret gözlerin.
Gördügünü sandıgın her kara,
Parçalayacakmış gibi uzatır
gemine sivri kayalarını..
Gördügünü sandıgın her kara,
Zaten paramparça yüreginde yeni bir yara.
Kucaklayıp taşır benliğini başka diyara...
Sen, o diyarın yabancısı,
Masmavi, berrak, sıcak ve dev bir dalga
Alsın içine seni
Sarsın istersin.
Sürükleyip götürsün
kendi güvenli limanlarına...
Yepyeni şiirler, şarkılar için
tertemiz sayfalar açılsın yaşam defterinde...
Aşk ve mutluluk olsun umutlarında.
Kayıtsız ve koşulsuz sadece ona koş.
Acılara acele etme sakın.
Ağırlaştır adımlarını,
Unutma,
Geç kalmak mümkün degil ölüme...