Yolculukda Şiiri - Orhan Hatıl

donuk gözleri baktı etrafa
oturaklar rahatsız etti
kilometreler gittikce azaldı

benmiydim yoksa tutarsız bakışlarındaki
sarı saçları dümdüz
yüzünde yorgun karanlık
o ve ben sanki başka bir boyutta

otobüsün peşinde donmuştu gece
yalnızlık vardı

sürüldü lastikler
uzayan karayollarının bilinmeyen köylerinden geçtik

biz bütün gece bir yolculuğun hüznünü tuttuk