YOLCULUK ŞİİRLERİ

Ne zaman düşlerin dalgalarına kapılsam.
Durulur
karanlık fırtınalarım rıhtımında.
İşte o an
sevdaya yolculuk saatinin geldiğini anlarım...
Tatlı sözlerinin rüzgarı doldurur yelkenlerimi mutluluk seferlerinde.
Yeşil gözlerinin dalgalarında iniş kalkışlarla geçer zamanlarım...
..

Umuda yolculuk yaparlar ve yaptırırlar.
Gözleri parlar ve parlatırlar.
En iyiye, en güzele götürürler.
Ne yapsalarda umduğu yerde değiller.
Yılmazlar ve devam ederler...
Öğretmeye ve hala öğrenmeye...
Bilirlerki kazançları öğrettikleridir...
..

Can sıkıldı sıkıldı
Sığmaz garip bedene
Mahsun gönül burkuldu
Çıkmak ister sefere

Yolculuk ne zamana
Gözüm yolda revana
..

Gitmeyle,biter mi bu yollar!
Zamanla biter mi bu yolculuk?
Biter mi insanın kendi yolculuğu yollar bitse bile?
Diner mi birgün bu öfke?
Bulur mu ruh huzur?
Sakinleşir mi insan?
Birgün diner mi zamanın öfkesi?
..

Bu gün bir göç kokusu var içimde
Şu gözlerime bir bakın benim
Üzerimde beyaz büyük kanatlar
Bu gün anam benim için ağlar

Ellerini tutunca titriyor ellerim
Konuşmaz lal oldu ağzımda dilim
..

Bazen berbat bir ‘sıkışmışlık’ duygusundan sıyrılabilmek için kendime hayali seyahatler icat ediyorum. Bu his daha ziyade bildiğim, tanıdığım dünyayla arama mesafe koyma arzusuyla ilgili. Geçenlerde bir arkadaşıma anlatıyordum: “Bir gemi olsa, olmayan bir ülkeye doğru öylece binip gitsek. Geçmişe dair yanımıza hiçbir şey almasak” dedim. Ama sonra o çıplak yalnızlık hissi ürpertti beni. Aniden “Sevdiğimiz şiir kitaplarını, şarkı söyleyebilen güzel sesli kadınları, kekremsi şarapları, hatta mümkünse biraz da yeşil erik alalım” dedim. “Olabilir ama istersen kitap yerine direk şairleri alalım, hem zaten sen bazılarını da tanıyorsun” diye dalgasını geçti benimle. Hemen itiraz ettim tabii. “Yok istemem, ben aralarında bir süre gönüllü bulundum, hâlâ ara sıra ziyaretlerine gider, onlara hayatın sıkıcı gerçeklerinden bahsederim. İyi çocuklardır ama mümkünse biz sadece yanımıza onların ‘sonsuz’ mısralarını alalım” dedim.

YERYÜZÜNDEN SÖKÜP ATAMAZSINIZ!

Hakikaten bir süre zamanın ve hayatın tutsaklığından kurtulup ufuk çizgisine bakarak sadece sevdiğim şiirleri okumak isterdim. Şair Ahmet Güntan’ın söylediği gibi “edebiyat dünyayı araya sokar, şiir dünyayı aradan çıkarır” çünkü. O saf şiir için edebiyatın unutulması gerektiğine inanıyor. “Şair olunmaz, doğulur” diyor. “Ya öylesinizdir ya da değilsinizdir” demek istiyor açıkça. Fevkalade haklı. Onları tanırım, dedim ya aralarında biraz bulundum. Edebiyatçılara karşı da biraz mesafeli ve ‘acımasız’. Onun şiir üzerine yazdığı makaleleri okurken hınzırca gülümsedim. “Edebiyatçı doğulmaz, olunur” diye ekliyor sonra.

Şairsiz şiirin korunabileceğine pek inanmıyor sanırım. Burada yollarımız biraz ayrılıyor. Ben şiirin şairden çok daha güçlü olduğuna inanırım. Bu düşüncem, yazının yazarından daha önemli olduğu inancından biraz farklı. Şiir, kâinatın var oluşundan bu yana sebebini insanın içine sır olanda bulduğu, kelamın hayata en ‘saf’ haliyle dokunabildiği o sihirli ânın tezahürüdür. Şiir sevmeyebilirsiniz, onun hakikatine vakıf olamayanlar gibi küçümseyebilirsiniz ama has şiirin gücünü reddedemezsiniz, onu bozamazsınız, yok edemezsiniz. Yeryüzünün kabuğundan söküp atamazsınız. Toprağın altında çürütemezsiniz.
..

Veda ettik eşe, dosta, çocuklara
Yolumuz taşraya uzanıyor yine
Yol üzerinde evler, sessiz, sakin
Sanki birer misafirhane.

Gece ıssız, yolcular uykuda
Gidiyoruz, yeni görev yerine
..

Boynu büküklükmüdür, o
Yoksa kalbin tenha ufuklarına yolculuk
Unutulmuş bir özgürlük mücevheri
Hayır! Hepsinden öte bir uyanış.
Gözlerinin kapağı kadar ince,yakın ve uzak...
Bildiğin aslında tattığın bir uyanış
Feza kadar uzak ama gördüğündür yalnızlık.
..

saat 04.00
treni bekliyoruz.
uykusunda tüm şehir.
sende uykudasın.
Ankara'ya yolculuk
hoşçakal Kütahya
hoşçakal kardeşim.
..

Başını ak saç almış anneciğim
Dertli rüyalara dal anneciğim
Sanma birgün geçer bu dertler
Yaşlı gözlerini sil anneciğim

O güzel kalbini al eline
Unutma geceden sonra gece var
..

Ümit denizindeyim,yüzerim sessiz sessiz.
Düşlerimde sen varsın,olamam bilki sensiz.
Bir yolculuk çıkardın,kaldım şimdi kimsesiz.
Hüzün yaşattın bize,inan bilki sebepsiz.

Senin yerin başkadır,diyorsun bir sözünde,
Umarım doğru dersin,öyle olsun özünde,
..

Nerede olduğunu sormuyorum
Neremde olduğunu biliyorum
Ne olursa olsun yakınımda ol
Bunu can'ı gönülden istiyorum.

Kadere devamlı boyun eğilmez
Zaman bize ne gösterir bilinmez
..

Kapat gözlerini sımsıkı,
Ne trafik gürültüsü,
Ne azmanlaşmış duygular,
Hale’nin dışında, bırak şimdi...
bir yolculuk seninle paylaşacağımız,
şöyle insandan uzak insanca duygularla...
pamukları toplamış,
..

oysa sessizliğin
mor kadifesine bürünerek başlayan

kozmos içinde dolaşımlara
yeniden ve yepyeni başlangıçlara
tansığa açık bir pencereden

..

Bir yıldız düşer her akşam gözlerime,
Düşlerimin yolunu beklerken.
Senin için...
Gözyaşlarımın sularında durmak güzeldir,
Biraz uzak yolculuk yüklendi içime,
Mevsim kış...
Aylardan 13 ocak....?
..

ASIL
Hamilinle birlikte basacaksın asır’a
Ömrün perdelerinde başlanacak fasıl’a
Birgün bitecek hayat,ömür denen fasıla
Başlayacak yolculuk hayalattan asıla.
R.Poyrazoğlu
27Arlk.1989
..

sözlerden gözlerden güçlü
dilli kokular
başlatır karşı yolculuk
konuk olursunuz
uzak zamanlara
baldi kanatlı

..

Şimdi sürgün vakti yolculuk meçhule
Ne varsa sana ait olan hepsini yükle
Kal bu akşam da gel gitme derlerse
Veda zamanı geldi artık kendinle bile
Bu son gemi şimdi demir alacak limandan
Ne güle güle nede sallanan bir el kalkacak
Dert etme bu belki son yolculuğun olacak
..

Bugün yaktın yine beni,
İçimdeki yangın sönmez.
Yelken açtım sensizliğe,
Bu sonsuz yolculuk bitmez.

Sensizlik cehennem gibi,
Fırtınalar içindeyim.
..

Ben evimdeyim bu gece sıcak koltuğumda,
Koltuğundaydı gece hareketli yolculukta,
Sonsuzlukta bir bakış kaldı,arkalarda,
Yamaçlarda bir virane kaldı,yapayalnızlıkta

Düşen beyaz kanatlı,beyaz dev,demirden
Ah bilmezmisin canımız narin etten.
..