Yolculuk Ve Ben Şiiri - Kutay Duman

Kosarak geldim sana
sen mabedin bahçesinde
beklerken umudunu
Içimde yakaris ve dua
ellerimde telas ve endise
gördüm gözlerindeki umudu.

yürüyorum durmadan
içimde sürekli dua
mabede giriyorum arinmak için
Endişemden hislerimden yeisten

Yüregimde dua başim secdede
simdi acilari birakip yere
son kez kalkmaliyim sana
Son umut gitmeden ufka

Rüyalarim getirdi beni sana
mektuplarin ezberimde hala
yüzün resimlerden güzel
gökyüzündeki aydan, yildizdan

Yüzünden yansiyan ışıltı
elimdeki gül gibi kırmızıi
yüregimde kor yangin
Yüregimde yillarin özlemi

Sen yaprak gibi titrerken
ben gözlerinin seyrinde
zaman akip giden nehir
Gözlerini islatiyor zaman

Elinde kitap güzel sözler
gözlerimde güzel gözlerin
elimde elin hayal sehri
dokunmadim hayaline

Sen dokunamazken karsindaki düslerine
ben dokunmadim hayaline hayalimde bile
içinde özlem içinde kor yangin
içimde yillardir süren yangin misali

Suskunsun yine bugün yanimda
durgunum ben de gözlerinde
zaman akip tükendiginde
seni alip götürdü benden.

Yanimdayken özledim seni
demistin akip gittikten sonra
oysa suskundun yanimda
Süzülüp gittin karanlikta.