Ruhlar aleminden anne karnına,çocukluk,gençlik,ihtiyarlık derken; dünyadan kabir denilen berzah alemine,oradan da cennet yada cehennme doğru ilerlediğimiz bir yolculuktayız.
Bu yolculuğumuz esnasında hasbelkader bir çok kimselerle tanışırız.
Bunlardan kimileri bize itici gelir,kimilerine de hemen alışıveririz.
Bazı insanları görür görmez öyle severiz ki,sanki ezelden beri tanıyor gibi samimi oluveririz.Dostum-arkadaşım, deriz.
Görür görmez sevebildiğimiz, çabuk alışabildiğimiz insanlar nadiren girer hayatımıza...Ve hep çok sevdiğimiz insan olarak kalırlar.
Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
