Ruhlar aleminden anne karnına,çocukluk,gençlik,ihtiyarlık derken; dünyadan kabir denilen berzah alemine,oradan da cennet yada cehennme doğru ilerlediğimiz bir yolculuktayız.
Bu yolculuğumuz esnasında hasbelkader bir çok kimselerle tanışırız.
Bunlardan kimileri bize itici gelir,kimilerine de hemen alışıveririz.
Bazı insanları görür görmez öyle severiz ki,sanki ezelden beri tanıyor gibi samimi oluveririz.Dostum-arkadaşım, deriz.
Görür görmez sevebildiğimiz, çabuk alışabildiğimiz insanlar nadiren girer hayatımıza...Ve hep çok sevdiğimiz insan olarak kalırlar.
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
