Yolculuk Vakti Şiiri - Ahmet Taha Türkmen

yolculuk vakti geldi artık
ölüm soruyor bizi
nerde şarkılar söylese
orada gufteler susuyor
namına hasret kalmış bir yürek ile
başlıyorsun ömrünün günlerini saymaya
kederler ah acılar içinde

sayıklamış bir adamın yatağında
yalnızlıkla beraber yatıyor ayrılık
ve sorulmaz sorular üzerinde asi
korkak
hoyrat bir vakittir bu vakit
çalıyorken kefenleri cesetlerden
ne tabutlar kızıyor
ne topraklar
kovulmuş bir hayatın son baharında
bitmiyor sararan yapraklarda sokaklar

esrarengiz bir ayrılık ertesinde
üşüyor bir çocuk güneşi beklerken
oysa cehennemin kaderidir yanmak
ve keyifler içinde dualar başıboş
aldanıyorsun bir şiirin kelimesinde
kafiyeler unutmuyor bu yalanları
sonra yağmur ve kar
titrerken ellerinde el olmuş bir sevgili
bazı hatıralara kalıyor nedense
gözlerinin o büyülü yeşili