Yolculuk Şiirleri 1

her akşam trenler geçer Ankara ya doğru,
ben biçer istasyonunda,
kendi halince mahzun
garip bir kişi
trenler ışık ışık,insan dolu,
gözlerinde destan destan,
okunur Anadolu.
dilerim tanrıdan,
açık olsun hepsinin yolu.

gurbet elde akşam vakti,
okka gibi oturur,insanın içina hüzün,
yapılan işler bir teselli
olsa da gündüzün
geceler ki karanlık,geceler ki uzun,
bitmeyen bir dert gibidir.

ben biçer istasyonunda
Toprakofis kontrolörü,
garip bir kişi,
önümde tomar tomar -A- fişi.

Anadolu beyazına prim verlmemiş,
zavallı sürmeliymiş,
rengini kaybetmiş,durum buğdayları,
yüzde elli dönmeliymiş.
öte yanda bir sürü defter,
bu anda dışarıda,karanlıklar ortasında
kontrol için beni bekler,
bethoven den bir senfoni çalmakta,
sivrisinekler..

neylersin kader bu,
ard - ardına yolculuk diye yazılmış,
alnımda ki yazılar...
işte tren geldi,
haydi Mehmet yolun açık olsun,
ver elini Sazı lar...

biçer 04.09.1956