az gidip uz giderken gönül boyu düz giderken
buldum kendimi köhnemiş bir kır kahvesinde
adsız şehirler uzağında dağ/dağıstan bilinmezde
oturduğum tahta masa üç bacak sandalyede
durabilmek eğlendirdi düşmeden tam dengede
gülmelerime ortak yoktu çimen ağaç uçuşan kuşlar haricinde
kimsecikler sormadılar yolculuk nire diye
Acılar vardır, bir de çaresizlikler
Ne zaman başladıysa benim öyküm
Yürüdük, kim bilir kaç yıl beraber
Bir yanımda aşk, bir yanımda olum
Durup kirlendim yaşadıkça
Aşktı beni yıkayan, Arıtan su
Devamını Oku
Ne zaman başladıysa benim öyküm
Yürüdük, kim bilir kaç yıl beraber
Bir yanımda aşk, bir yanımda olum
Durup kirlendim yaşadıkça
Aşktı beni yıkayan, Arıtan su
