Yolculuk (III) Şiiri - Nurettin Bozgeyik

Bütün mesafeleri soyut bir düzlemde sıfırlayan imgelerle,
çekip gitmeler diyarından yola çıkıp, 'ne zaman döneceksin' istasyonuna vardıran
bir solukta

Hoşgeldin'siz gelişler, yıkık dönüşler kaldı yeşil bir tünelin ucundaki kül bulutunda
bulutlar güneşi gölgelerken;
gelişlerin anlamsız, dönüşlerin anlamlı olduğu yolculuklarda,
açık denizlere doğru beyaz bir yelken açmalı insan
göğsünü derin bir nefesle, yelkenlerini rüzgarla şişirmeli
gururlu bir asker gibi cesur olmalı bakışları
kararsızların ve çaresizlerin dergahına tükürmeli
çiçekçi çiçek satmalı, mezarcı mezar kazmalı
herkes kendi işini yapmalı.
biri ölüsüne ağlarken, öbürü kahkaha atmalı
eski bir hikayenin tatlı rüyasından uyanmalı,
güzellikler ulaşılmaz uzak, dokunuşlar sıcak kalmalı
kulak varsa ses vermeli, duyan yoksa susmalı..

kesişen yolların kavşağında buluşup, herkes kendi yolunda yol almalı
kendi havasını solumalı,
kendi suyunda boğulmalı...