Yolculuk Hâli Şiiri - Korhan Kandemir

Her insanın bir hikâyesi vardır.
Ve her insanın hikayesini yaşadığı bir şehri
Toprağında koşup oynadığı,
Düşüp ağladı,
Suyunda yıkandığı,
Gölgesinde oturduğu yıllanmış ağacı,
Sevdiği bir kuş sesi,
Sokaklarında yürümek, koşmak istediği bir memleketi vardır…

Her insanın bir yürek sancısı vardır.
Sancısına eşlik eden bir şarkısı,
Kalbine dokunan bir şiiri,
Hasretini çektiği bir sevdiği,
Özlediği,
Aradığı,
Bulduğu ve kaybettiği...

Her insanın bir de kalbi vardır!
Kalbi olanın derdi,
Derdi olanın da dermanı vardır
Hikaye bu ya, insan demek dert demek.
İnsan demek derman demek.

Yıllardır taşıyorum bu kalbi
Bir kuş gibi göğüs kafesimin içinde.
Yağmur da, kar da, fırtına da, dağlar da,
Çiçeklerin arasında, tren yollarında, sokaklarda…
İçinde bin bir hazine ile.
Bir vakit gelecek, kafes açılacak
Ve o kuş sonsuz yolculuğuna devam edecek, ötelerin ötesinde…

Ve ben sana yolculuklar biriktirdim içimde.
Bir yol hâli benimkisi
Bir yolculuk hâli
Bir yolcunun bin hâli
Bir uzun yoldur insanın içi
Git git bitmeyen
Bazen çalı dikeni
Bazen gül bahçesi…