Yolculuk Formülleri Şiiri - İsmail Aksoy

I
Seslerden bir çağıltı saban sürenin ardından.
Dönüp bakmıyor. Boş tarlalar.
Seslerden bir çağıltı saban sürenin ardından.
Birer birer çözüyor gölgeler kendilerini
ve düşüyorlar yaz göğünün uçurumuna.

II
Dört öküz geliyor göğün altında.
Gururlanacak bir şey yok onlarda. Ve yün gibi
yoğundur toz. Gıcırdar böceklerin kalemleri.

Ortalıkta bir sürü at kaynaşıyor, cılızlar ki
veba hakkında boz bir alegori gibiler.
Hiçbir şey uysal değil onlara. Ve çıldırmış güneş.

III
Küçük köpekleriyle ahır kokulu köy.
Parti memurları pazar meydanında
beyaz evleriyle ahır kokan o köyde.

Adamın göğü izliyor adamı: yüksek
ve dar, bir minarenin içi gibi.
Kanatları aşındıran köy, dağın yamacında.

IV
Eski bir ev vurmuş kendisini alnından.
Alacakaranlıkta iki oğlan tekmeliyorlar topu.
Hızlı yankıların bir sürüsü. – Ansızın yıldızlı bir gök.

V
O uzun karanlığa doğru yoldayız. İnatla parıldıyor
kol saatim zamanın yakalanmış böceğiyle.

Tıka basa dolu vagonda yoğun bir sessizlik.
Karanlıkta akışıyor çayırlıklar yanımızdan.

Fakat yazıcı yarısında yaptığı resmin ve dolaşıyor
orada, aynı anda hem köstebek hem de kartal.

Tomas Tranströmer (1931-2015, İsveç)