Yolculuk Cenazeye Şiiri - Halay Sadi

Habire lavabo ovan
O bembeyaz saçlı
Ve saçından beyaz tülbentli
Yorgun bakışlı kadının
İnadına hayata tutunuşunda
Annemi gördüm.
Ağlamak istedim,
Gözyaşlarımı içime gömdüm.
Kaptan ışıkları kapattığında
Boşaldı gözyaşlarım
Kimseye rahatsızlık vermeden
Yanımdaki yolcuya fark ettirmeden
Ağladım saatlerce
Yalnız yolculuğumda.

Annen hasta demişlerdi
Tez gel demişlerdi bana
İlk araçla yola çıkmıştım
Kapalı yollara aldırmadan.
En iyi doktorlara götürmeyi,
Çiçekli çarşaflarda uyutmayı,
Eskilerle avutmayı
Hayallerle ayakta tutmayı
Düşündüm de avuttum kendimi

…………..
Sabah ayazında ellerini ovuşturan
İnsanlar kenara çekildiğinde gördüm
Ayazdan ayaz cenaze arabasını
Ben bile tanımadım feryadımı
Tanrıya yakarışımı
.....
Ben değildim gözyaşlarında boğulan
İçimdeki çocuktu bi anda dağılan….

Ocak/2002