Yolculuk Şiiri - Ceyhan Bektaşoğlu

üç gün boyunca hiç durmadan yürüyerek o kente ulaşacaksın
sonsuza kadar yaşamak isteyeceksin,
hem korkacaksın

tüm doğanlar gibi sana da numara verecekler
üşüyeceksin sonra ansızın
tüm anılarını saklamak isteyeceksin
hava bunaltacak seni arada sırada
sonra ansızın üşüyeceksin

kuş tüyleri mi dersin
yapraklar mı yoksa
sonbahara benzeyecek yüzün
çocuklar sana el sallayacak sen onlara bakarken
küçük küçük kutulara gömeceksin hayallerini
ve tüm şehir ağlayacak gidenlerin peşinden
çocuklar el sallayacak sana yeniden
tekrar geri dönmek isteyeceksin
hani en baştan başlayabilecekmiş gibi
kuş tüylerimi dersin
yapraklar mı yoksa
sonbahara benzeyeceksin
çocuklar sana el sallayacak
ve belki de sen sessizce öleceksin

bir ismi olsun isteyeceksin her şeyin
tek bir isim
tek bir numara belki de
dünya neymiş diyeceksin arada sırada
bazen koşacaksın
ağaçlardan atlayacak
kiraz ağaçlarından düşeceksin
çocuklar gülecek sonra sonra
nasıl gördülerse aynen öyle
bir ismi olsun isteyeceksin çocukların
sonra belki de güleceksin

üç günlük yol gözünü korkutacak
korkacak ağlayacaksın
olduğun yerden denizi izleyeceksin
dalgalardan korkacaksın eğer çok fazla büyürlerse
köpüklerle güleceksin
çocuklar sana el sallayacak
uzak bir kentte öleceksin