Yolculuk Şiiri - Mikdat Bal

Bir kaç tane diyeyim, dinle beni arkadaş
Arkadaş kalk hazırlan, yolcuyuz yavaş yavaş
Yavaşça istasyonun, etrafında gez dolaş
Dolaşırken gözlerin, saatten ayrılmasın!

Ayrılmasın yolcular, bir arada kalsınlar
Kalsınlar aynı yerde, hepsi hazır olsunlar
Olsunlar gurup gurup, biletleri alsınlar
Alsınlar sırasıyla, geç kalan darılmasın

Darılmasın kimseye, geç kalanlar,kalacak
Kalacak istasyonda, kalınca ne olacak?
Olacak olan olur, o da bilet alacak
Alacak te’hir ile, kimseye kırılmasın

Kırılmasın, çünkü o, vaktini unutmuştu
Unutmuştu her şeyi, kendini avutmuştu
Avutmuştu nefsini, yanlış saat tutmuştu
Tutmuştu yanlış bir yol, kuvvete sarılmasın

Sarılmasın kuvvete, elbet gelir sırası
Sırası gelen gider, geçicidir orası
Orası öyle bir yer, kimsenin yok durası
Durası olmayanlar,o yerde yorulmasın

Yorulmasın boş yere, bırakıpta gidecek
Gidecek ondan sonra, başkaları gelecek
Gelecek olanlar da, böyle binip inecek
İnecekler inmeden, o trene varılmasın

Varılmasın der Mikdat, yanlış giden yollara
Yollara düşen herkes, bakmalı levhalara
Levhalara yazılan, her şey rehber onlara
Onlara başka bir şey, söylenip sorulmasın