Yolculuk Şiiri - Yusuf Ay 3

Uzayan yolların seyrine dalıp
Giderim çizgi çizgi öteye
Bir yeri bir göğü hizaya alıp
Dalarım bilinmez bir düşünceye

Sokak lambalarının zor ışıttığı yolda
Manzaramdan geçiyor gölge gölge ağaçlar
Kışın sert soğukları buğu yaparken camda
Düşüncelere yenik düşer içerde başlar.

Bir ayık şoför var bir de benim uykusuz
Hiç durmadan zihnimi yokluyor bilmeceler
Sessizlik her tarafta hava çok ugultusuz
Yol gider ben giderim yine bitmez geceler

Yıldızların ışığı hafifçe aydınlatır
Üzerime çığ gibi karabasan geceyi
Bu kesit zihnime maziyi hatırlatır
Çözmeye çok az kaldı bu garip bilmeceyi
...
Sızmışım, saat sabahın beşi
Ezanlar okunuyor uyuyan insanlığa
Bu duygunun cihanda yoktur tarifi,eşi
Hayyalessa, hayyalelfela ..

Nihayet sabah oldu gece dağılır tanda
Uyuyanlar uykudan uyanıyor yavaştan
Bir mola iyi olur sabah tam bu zamanda
Her birimiz çıkmış gibi sanki çetin savaştan

Bilmece de yarım kaldı, çözemeden bitti yol
Aklımın bir yerine yazdım her bir heceyi
Ey gece,ey yolcu, ey yol, Allah'a emanet ol
Sonra ki yolculukta çözeriz bilmeceyi.

Yusuf Ay