Bezm-i ezelde çökmüştü hüzün ruhlara
Sevgiliden koparcasına kabul görmüştü hasret
Kıyamet kopuvermişti, o gün ki dağlarda
Varlık diz çöktüğünde
Yola, yolcuya, yolculuğa...
Birer birer karışıvermişti dostlar
Varlığın en belirsiz tonlarına
O an ki katılırken mutluluklar hatıralara
Güzellikler karanlığa...
Kayıt Tarihi : 18.9.2024 11:43:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!