Yolculuk Şiiri - Ahmet Baris Ay

Anam
En yüklü en ağır
En kapanmayan bavulum

Uzun bir dizeyi susuyorum
Bir köpek havlıyor gece vakti sokakta
Hayat derin çok daha derin
Unutup hatırladıkça

Kulaklarımda duyuyorum yılların basıncını
Yutkunuyorum
Düşmüyor boğazındaki elma

Rüzgâr
Hep uçurmasına esiyor elimdeki mendili
Körebesi oluyorum beraber oynadığımız oyunun
Nemli kuşağıyla bağlıyor gözlerimi

Bu delik deşik örtüde
Neyi sevsem yitiyor
Çatlağına akan su misali