Yolculuk Şiiri - Hüzünlerin Şairi Gülay

YOLCULUK
Ola ki birgün gidersem
Benimle birlikte gelen hüzünleri
Bir bir nehirlere akıtacağım
Senin için döktüğüm
Hiç dinmeyen gözyaşlarımı
Bulutlara emanet edeceğim
Her yağmur yağdığında
Özgür olsunlar diye
Sen yağmur olup
Tekrar hayata dön diye

Ola ki birgün gidersem
Yolcuğumun her deminde
Bir anı bırakacağım
Her durağına bir umut
Yolda ki her ağaç dalına
Sana olan sevgimden biraz bırakacağım
Kuşlar o sevgiden bir tutam alıp
Gökyüzünden yeryüzüne savursunlar diye

Ola ki birgün gidersem
Bana hapsolup içime işleyen kokundan
Önüme çıkan bütün çiçeklerin
Üzerine serpeceğim
Her rüzgâr estiğinde
Kokun her yere savrulsun
Sanki sen hayattaymışsın gibi

Şimdi yolculuğumun son demindeyim sevgili
Ölümün beni kucaklayıp
Sarıp sarmaliyacağı bir yerdeyim
Ama anladım ki
Sana kavuşmak için
Yaşamam gerekmiş sevgili
Tekrar hayata dönüp
Yeni bir yolculuğa çıkmam gerek
Ölüm gibi
Hayatın da ciddiye alınması gerekmiş
Şimdilik hoşcakal sevgili
Gülay Pelit
07.11.2022