Yolculuk Şiiri - Serdar Şimşek

Aşklar arası bir yolculukta
Harcadığım son aşk-bilin ardından
Pencere kenarı değil
“Gam kenarı” denilen yerde
Ne zaman ellerim tutuşsa eksilirim!
Yokluğun bir kırık kalemi andırır hükmü darağacında sallanan...
Ne bir faydam var ruhumla bedenimin ortasında...
Ne de senin kadar acıları cömertçe bağışlayan...
Her çatışımda kaşlarımı, harcı kum ve çakılla karışmış suretimin yapısı...
Görünce gözlerini kerpiç kerpiç üstüne yıkılmış enkaza meyletmiş suretimin...
Anlarım istemesem de o aşk-ı
Aşk ki beni yer bitirir…
Bir bayramın bitiş arifesinde toplu taşımaların en kalabalık ve en arka koltuğunda yine seninleyim...
Nerede inmem gerekecek, sen varsın ya yine bilmemekteyim...