Yolculuk Şiiri - Galip Aktaş

Azığımı sırtlandım gidiyorum.
Beklentilerin bittiği yerde
Yaşamak ele avuca geliyor.
Her şeyden biraz aldım.
Haşlanmış iki yumurta,
Bir domates, bir baş soğan
Biraz umut, biraz aşk aldım.
Biraz aç kaldım.
Utkusuz ordulardan,
Uğursuz kervanlardan
Dirhem dirhem baç aldım.
Talan dediler, soygun…
Yalan dedim, kanun!
Böyle olagelmiştir.
Zayıflar ve yenikler haksızdır!

Rahvan sürdüm cemre düşmüş topraklarda
Uçtan uca aştım bozkırı.
Taylar besili, çocuklar gürbüzdü.
Gözümden düşen cemre, gönlümde nevruzdu.
Mor çiçekler açtı vadiler boyu
Hırçın aktı Tula suyu.
Sürdüm ki taa Maçin’e dek
Obalar gördüm, ak çadırlar gördüm.
Ak çadırlarda, gök bahadırlar gördüm.
Yürüdüm bin yıl, yâreni gördüm.
İran’dan Mançurya’ya, Turan’ı gördüm.
Urumçi’de, Turfan’da, Kaşgar’da
Esirler gördüm
Asırlarca hüküm sürmüş.
Dikenli teller gördüm,
Dört bir yanı sarmış.
Mor çiçekler gördüm vadiler boyu,
Tula’dan öte, sılada kalmış.

O Turan ki Ötüken Yış’tı.
Bir kutlu yola varıştı.
Zındanı gördüm.
Zındanda Turan’ı gördüm.