Yolculuk Şiiri - Kenan Kara

Kül ve ateşten bir yürekte
Yalnız ve susuz bir kedi
Ağzında iri bir gül taşıyarak
Ayak basıyor yarana
İlk kez gördüm seni
Sokaklarında kimsesiz köpeklerin kol gezdiği kentte
Bileğinde çelik bir örgüyle yürüyordun
Göğsünde bir ölüm ağrısı vardı
Gözlerinden serin bir ırmak akıyordu

Vakitlice geçildi
Soylu tayların ayak izlerinden
Bir zamanlar dolaştığımız beldelerden
Isınmış sulardan

Hasat zamanı geçmiş bir tarlanın tam ortasında
Yapayalnız güneşe uzanıyordun
Göğe uzanan parmak uçlarına dokundum
Sol yanağına düştü
Bulutlar arasından ince bir ışık
Bunu bir işaret saydım
Ayın on dördü gibi bir aydınlık yayıldı gecelerime
Son yolculuğum öncesiydi
Son kez bir ışık düşüyordu kalbime

18.06.2021