Yolculuk Şiiri - Murat Gündoğan

Gidiyorum sonunda
Yorgun düşleriyle vurulmuş kentlere
İsimsiz ve sahipsiz bakışlar altında
Kimselere hoşça kal bile demeden
Issız toprak yollara düşüyorum.

O sarp kayalıklardan gelen su
Dalda selam durmuş gonca
Eski evlerin yalnızlığı ve sarmaşıklar
Kokunuzu duymadan,
Yitik bir sancı ile gidiyorum.

Bir kadın vardı
Çıplak ayaklarıyla dağın göğsünde yürüyen
Gözleri ne renkti
Nereye bakardı durmadan
Ovalar ve bulutlar boyu
Nereye şarkılar söylerdi...

Bitmemiş mısraların yolculuğu bu
Heybemizde tamamlanmamış sözcükler
Kime şarkı söylerdi o kadın
Yalnızlığa aralanmış dudaklara belki
Ve belki de
Düşsüz kalmış eski balkonlara...