Yolculuk Şiiri - Neyzen Çağlar

Gitmek istiyorum uzaklara
Hiç kimsenin olmadığı yerlere
Belki biraz huzur bulurum ümidiyle
Ama, ama olmuyor
İçimdeki o şey, ismini söyleyince gözlerimin yaşardığı şey..
O bende oldukça nereye gidersem gideyim
Ben hep bendeyim
Onu koparıp atmaya çalışıyorum içimden
Olmuyor işte, canı veren de alan da O diye
Dememişler boşuna demek ki
Günler aylar geçiyor ama zaman hep aynı
Benim olduğum, benim yaşadığım yerde saniye geçmiyor
Aklıma tek bir ihtimal geliyor
Ama benim dilim duaya da yakışmıyor
Sonra alıyorum önüme bir kadeh
İçimdeki o lanetten atamadığım seni
İki saatliğine de olsa beynimden atayım diyorum
İçince de aklıma senden başka kimse gelmiyor ki
Nefes alıyorum, yaşıyorum ama içimdeki tık atmıyor
Bahçedeki çiçeklerden farkım kalmamış diyorum
Onlar benden daha çok değer görüyor
Etrafımdaki kalabalığın ortasında
Koskoca bir yalnızlık yaşayıp onun beni almasını bekliyorum.. Hemde delilercesine…