Üstüm başım yırtık,
Kumaşlar sallanırdı kolumun altından
Doğruldum yavaşça üzerine yattığım bavullardan
Hafif kapısını araladım,
Eski püskü, paslanmış vagonun
Güneşin acırcasına yüzüme vurduğu gibi ayıldım
Sonra sana kaydı günışığı
Yavaş yavaş okşadı beyaz tenini
Çillerini lekeledi elmacıklarına
Göğüs uçların belirirdi ince beyaz elbisenin altından
Soymak istedim seni oracıkta
Sevişmek istedim canla başla..
Kirpiklerini saya saya bitirdiğim yolculuğumuzun,
sonuna geldik
İrkildik,kulaklarımızı ağlatan bir sesle
Araladık vagon kapısını
İndirdim seni güneşten yanmış ellerini tutarak
Boynumuz bükük baktık yolumuza
Sonra bir ses duydum,
Keşke şu biçarelere bir tren parası verseydik!
Kayıt Tarihi : 11.1.2020 20:50:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Emir Yıldız 2](https://www.antoloji.com/i/siir/2020/01/11/yolculuk-495.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!