Uzun gecelerim olurdu uyutulamayan
Konuştuklarım ve kendi sesimle
Kimsenin duymadığı
Duysa da anlamadığı sözcükler biriktirirdim yol boyu
Sessizce ilerleyen bir nehir gibi dingin
Omuzlarımda dünyanın bütün telaşı
Bitmeyen bir yolculuk olurdu sevdiklerim.
Kanatlarını özenle öptüğüm kelebeklerden
Kırılan bir kanat gibi düşerdim avuçlarıma
Yine de yürürdüm
İncinmezdim
Duvarıma yansıyan yedi rengine müptela olmasaydı kalbim
Çekilmezdi ey hayat senin mihnetin.
Kayıt Tarihi : 10.11.2019 13:41:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!