Yolculuk Şiiri - Taha Sefa Aydın

Eskisi gibi bir durakta başlayıp,
Öbüründe bitmiyor yolculuklarım.
Bitmiyor, hiç bitmiyor.
Biri bitiyor,
Öteki başlıyor.

Hem kimse fark etmiyor yolculuklarımı.
Ben öylece duruyorum, hatta uzanıyorum.
Ama bulunduğum yerde değilim.
Kadim dostum benle değil.

Yolculuklarımda kimi zaman bir dervişim,
Dönüyorum dönüyorum.
Kimi zaman bülbülüm, gülün peşinde.
Kimi zaman inleyen bir neyim gurbette,
Soruyorum kendime,
Neyim ben, ben neyim.

Bazen lokomotif, bazen vagon…
Bazen makine dairesi… Uğultulu.
Bazen güvertede sakin bir yolcu…