Yolculuk Şiiri - Kubilay Enginol

Çıktım şaşkın, kutsal mağaradan
İndim yavaşça merdivenleri
Çırılçıplaktım,bir ben,bir ikizim vicdan
Enterese etmedi etrafımın sevinçleri beni
Emekleyerek yol almaya başladım
Henüz niye buradayım? Anlamamıştım
Yürümeye başlayınca çıktı yavaşça gerçekler
Gidiş yolu çetin geçeceğe benzer
Kâh düştüm, kâh kalktım yılamazdım
Yürüdüm yüreğimdeki hedefe adım,adım
Herkes gibi güldüm ve ağladım
İkizim vicdanı hiç kırmadım
İkizin vicdanı katledersen eğer
Bekliyor demektir seni azap dolu günler
Çıktıysa bile menzil için engeller
Gördüm ki zaman her şeyi törpüler
Altın kapının sır anahtarı sevgiymiş
Ötesi Masalmış,hayalmiş,hikayeymiş
Epey zaman geçti bu gahi dünyada
Elime asa oldu tecrübelerim
Yürüyorum hâlâ, ağır adımlarla
Bir ben, bir vicdan ikizim
Görünecek bir gün Altın kapı Nagehan
Bedenimden sıyrılıp,çekip gideceğim