Yolculuk Şiiri - Mehmet Fatih Atalay

Çıktın bilmediğin bir yola, bilmediğin bir zamanda
Kara örtüsünden sıyrılıyordu, kızıl güneş arkanda
Yürüdün yemyeşil ovada, önündeki dağa bakarak
Asla oraya ulaşamayacağını sanarak

Dağın eteğindeki ve tepesindeki insanlar
Hepsi birden sanki orada doğmuşlar
Güneş yükseldi biraz, kısalttı gölgeni
Yaklaştırdı kocaman dağa seni

Hiç ummazdın o dağın yamacında bulunmayı
Sanki sonsuzluk vermişti sana engebesiz ovayı
Direttin inanmamakla hala dağda yükseldiğini
Kara ormandan koruyacaktı düşünmemek seni

Güneş yükseldi tepede, kan ter içinde kaldın
Dev ağaçlı ormanda, yolundan saptın
Sanki her adımında bir ayağın hala ovada
Dikenler batarken çıplak ayağına

İşte şimdi asla aşılmaz sandığın tepedesin
Bambaşka bir yol umduğun yerdesin
Tek bir dağ değilmiş varman gereken yer
Sıradağlar uzanıyor önünde katmer katmer

Keşke kalsaydım o geniş ve güvenli ovada
Ne işim var benim bunca dağ arasında
Diye düşündün ama biliyorsun nafile
Seni yürüten zorlu bir kafile