Yolculuk Şiiri - İbrahim Ferhan

Kılavuzu yoktur hayatın; ihtimalleri yaşarız umarsızca,
Gönle düştü mü yolculuk, koşarız durmadan amaçsızca,
Ne tel örgüler, ne de çelikten duvarlar engeldir yolculuğa,
Aşk-ı İlahi'yi buldu mu sevda, divane dolanır diyarlarda.

Sen gönlüme iltica eden mülteci duyguların varlığına saik,
Sana varan yollarda nice şahikalar, yıldırmadı engeller zail,
Men cüda kaldım çölde; merhem ol bana, kemiğime ilik,
Bir aşk-ı lâtife uğruna dolandım; sana çıkmaz yollar sakil.

Arş-ı Âlâ'dan dilerim seni görmek; tezahüratlar var mezarlardan,
Gözlerin bulut olur; bir ömür beklerim yağmasını diyarlardan,
Vaveyla kopsa şu cihan-ı güzinde; vazgeçmem ben benliğimden,
Nefesin ruhuma gıda, sessizliğin damarlarıma çelik; iyisi mi çay ver demliğinden.

Bir yolculuktur ki Ey Yar! Sana çıkmayan yollar biçare,
Adımlarım sayılmaz; yol sen, dert sen, derman sen ve yolcudur avare,
İlmek ilmek dokudum sevdamı yeryüzüne, toprak, selam olsun o yare,
Anlamaz ya gözlerin duygularımı; cehennemdir yakar pare pare.