Yolculuk. Şiiri - Yusuf Işık 3

Yolculuk

Alabildiğine cesurum bu gün
Yasak şehirlerin
Yasaklanmış sokaklarında
Susturduğum yüreğimle
Başım dik
İçimde
Sindirilmemiş anıların
Toz dumanıyla
Korkusuzca yürüyorum

İnsanlar gelip geçiyor
Tanıdıklarım da var içlerinde
İlk kez gördüklerim de
Ne önemi varsa artık
Peltekleşmiş gözlerimse
Hiçbirine aşina değil
Ne aradığını biliyor olmanın
Derin dikkatinde
İz sürüyor kendince

Geçmişi didikleyerek
Yarına taşıyamayacığımı
Bildiğim umutlarımı seriyorum
Her adım attığım
Kaldırım taşlarına
Öyle de umarsızlar ki
Daha bir sert yürüyorum
Ezmek ister gibi delice

Birbirine bakan pencerelerin
Sırdaşlığını eşeleyerek
İç gıcıklayıcı sesler
Duymaya çalışıyorum
Belki bir fısıltı
Gel hadi geciktin ya diyen

Sonra ani bir rüzgar çıkıyor
Siren seslerine karışan
Belli belirsiz
Bağırışlar yakarışlar
İnlemeler duyuyorum
Daha bir dikkatli
Ama yüksek çarpıntılı
Adımlar atıyorum
Geç kalmışlık korkusuna kapılan
Mahrem düş yolculuğumda

Belki ulaştım o
Şefkatli gülücüklere
Belki hala düşteyim
Ama elimde
Kocaman bir taşla
Denizin üstündeki
O kayalıklarda
Ne aradığımı
Bu gün bile bilmiyorum...14.2.2018