Yolculuk Şiiri - Raşit Evşen

YOLCULUK
Yolculuk başladı
Sımsıcak ana kucağından
Elden ele
Kucaktan kucağa
Sıcak gülücük
Ateşli öpücüklerle
Görülmezdi
Tozu toprağı çalısı dikeni yolların
Bulutlar üzerinde
Dağlar denizler aşarken
Bulutlar bineğimdi
Rüzgarlar kırbacım.
Tutulduğum fırtına
Kayalara çarptı beni
Yuvarlayıverdi acımasızca
Çalılara çarptım
Dikenler acıttı bedenimi
Çakallar üşüştü etrafıma
Doğrulmak istedikçe
Vurdular kafama kafama.
Yolumda olsun isterdim
Güller laleler sünbüller
Tozlarını rüzgar götürsünde
Bizden önce giden var desinler
Bir rüya ile varayım sonuna
Ölmez dikenleri dolanmadan ayağıma.
Takatım kesilmiş nefes nefese
Mecali kalmamış bacaklarımın
Ayaklarım kanlar içinde
Atıvermişim kucağına toprağın.
Yorgun bitkin hayat yolunda
Soruyorum anlamı varmıydı yaşadıklarımın?
Çıktığım sonsuzluk adına yolculukta
Sonsuz güzellikler arasında
Hissedermiydim hiç yorgunluk
Teslim etmişken kendimi kucağına
GÖNLÜM YORGUN BEN YORGUN
YIĞILAKALMIŞIM SON DURAĞIMDA.
RAŞİT EVŞEN