Yolculuk Şiiri - Mustafa Duman İmamoğlu

Bir gemi yelken açmış hayal iklimine
Beyaz giymiş yolcular çıkmış seferine
İmrenir dururum hepsinin gidişine
Nurlanmış benizleri bakılmaz yüzlerine

Ufukta bulutlar toplanmış yığın yığın
Solgun akisleri görünür bir kızıllığın
Gidiyorlar ellerinde bir mendil bir çıkın
Aldanma vaveylaya hayale kapılma sakın

Zaman iyice yaklaştı geliyor sıra bize
Son yolcu uğurlanırken arkada kalır sefine
Güneş mehtabı soluklarken kızıl gülşende
Bir hayal dolaşır sanki bahçemde

İçimde bir kor düşer yanar tutuşur
Görünmez dallarda bülbüller ötüşür
Gönlümdeki kuşlar bir bir kaçışır
Üşüşür üstüme karabasanlar üşüşür

Nefesim daralıyor, düğüm düğüm örülüyor
Gökyüzündeki yıldızları kim söndürüyor
Ellerim sanki boşlukta bir şeyler arıyor
Hava mı tenhalaştı yoksa gözüm mü kararıyor