Yolların en kırılgan noktasındayız
kırılganlığımız en granit damarından toprağın
yontulmuş mermerler gibi bakışlarımız
kalbin bulunması kâfi değil insanlığa
dövmedikten sonra insanlığın hudutlarını
Şahi misali yıkmadıktan sonra kinin surlarını
uçurumlardan atmamışken beynin kara çiçeklerini
açtırmak olmaz deniz seviyesinde menekşeleri
bir açılmalı ki gözler kardelenlerden de beyaz
hicaz makamında ölürcesine sevmeli yari
mevkisi meçhul olsun yaşamın
biletlerimiz kesilmişken hep aynı durağa.
14.02.2006
GAZİPAŞA-ANTALYA ARASI
Kayıt Tarihi : 11.6.2013 19:40:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!